Hierarchicznie czy po partnersku?
mam pytanie związane z podmiotem szeregowym. Czy jeśli byłem na spacerze z osobami płci przeciwnej jako jedyny mężczyzna, to mogę powiedzieć: „Wracamy z dziewczynami ze spaceru”, czy taka konstrukcja mylnie sugeruje, że było nas kilku chłopaków i oprócz tego dziewczyny? „Wracam z dziewczynami…” byłoby może bardziej jednoznaczne, ale wystawia mnie niejako na pierwszy plan.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
2.02.2015
2.02.2015
Szanowni Państwo,mam pytanie związane z podmiotem szeregowym. Czy jeśli byłem na spacerze z osobami płci przeciwnej jako jedyny mężczyzna, to mogę powiedzieć: „Wracamy z dziewczynami ze spaceru”, czy taka konstrukcja mylnie sugeruje, że było nas kilku chłopaków i oprócz tego dziewczyny? „Wracam z dziewczynami…” byłoby może bardziej jednoznaczne, ale wystawia mnie niejako na pierwszy plan.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
Niejeden właściciel czworonoga powie: „Wracamy z Azorem ze spaceru, a tu nagle…”. I będzie miał na myśli spacer, w którym uczestniczyli tylko oni dwaj: on i jego czworonożny przyjaciel.
Różnica między „Wracam z Azorem…” a „Wracamy z Azorem…” polega w moim odczuciu nie tyle na eksponowaniu albo nieeksponowaniu siebie, ile na przyjęciu hierarchicznych albo partnerskich zależności w grupie. „Wracamy z Azorem…” – my dwaj, dobrzy kumple, Azor i ja. „Wracam z Azorem” zaś – ja, odpowiedzialny za niego, pan i władca, a Azor mi tylko towarzyszy, bo co pies, to nie człowiek.
Zdanie „Wracamy z dziewczynami” może sugerować, że mówi Pan w imieniu kilku osób (nie licząc dziewczyn), ale tylko komuś, kto nie wie, jak było naprawdę. Jeśli wiem, że mówi Pan tak tylko we własnym imieniu, to pomyślę, że traktuje Pan dziewczyny jako równe sobie.
Proszę zauważyć, że gdyby wracał z Pan z lasu z koszem pełnym borowików, to nie powie Pan: „Wracamy z lasu z koszem grzybów”. Partnerskie stosunki z koszem grzybów to rzecz trudna.
Różnica między „Wracam z Azorem…” a „Wracamy z Azorem…” polega w moim odczuciu nie tyle na eksponowaniu albo nieeksponowaniu siebie, ile na przyjęciu hierarchicznych albo partnerskich zależności w grupie. „Wracamy z Azorem…” – my dwaj, dobrzy kumple, Azor i ja. „Wracam z Azorem” zaś – ja, odpowiedzialny za niego, pan i władca, a Azor mi tylko towarzyszy, bo co pies, to nie człowiek.
Zdanie „Wracamy z dziewczynami” może sugerować, że mówi Pan w imieniu kilku osób (nie licząc dziewczyn), ale tylko komuś, kto nie wie, jak było naprawdę. Jeśli wiem, że mówi Pan tak tylko we własnym imieniu, to pomyślę, że traktuje Pan dziewczyny jako równe sobie.
Proszę zauważyć, że gdyby wracał z Pan z lasu z koszem pełnym borowików, to nie powie Pan: „Wracamy z lasu z koszem grzybów”. Partnerskie stosunki z koszem grzybów to rzecz trudna.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
