Wyrażenia przyimkowe, partykuły, przysłówki, modulanty itp., które rozpoczynają dodatkowe wyjaśnienia, wprowadzając elementy zdania streszczające, prostujące, upraszczające, wyliczające itd., mają bardzo różną interpunkcję. Interpunkcja tej samej formy może być ponadto różna w zależności od tego, czy forma ta występuje na początku wypowiedzenia, czy w jego środku.
Przytoczone w pytaniu zdanie jest ewidentnie kontynuacją wcześniejszej wypowiedzi. Stanowi rodzaj dopowiedzenia wprowadzonego po kropce lub innym znaku interpunkcyjnym kończącym wypowiedzenie. Gdyby składniowo stanowiło zdanie składowe wypowiedzenia złożonego, poprzedzone byłoby przecinkiem. Wyrażenie w końcu – mimo iż w głośnym czytaniu występuje po nim pauza oddechowa – nie wymaga natomiast w przywołanym kontekście zdaniowym zamknięcia przecinkiem.