Interpunkcja zdań pozornie rozwiniętych

Interpunkcja zdań pozornie rozwiniętych
7.06.2018
7.06.2018
Szanowni Państwo,
przesyłam kolejną porcję pytań interpunkcyjnych:
Mamy się spotkać jutro, nie wiem tylko(,) o której.
Zdradź(,) od kogo to [dostałaś]!
Posyłamy 4 regimenty, przy czym nie specyfikujemy(,) na którą przełęcz ile.
Przyrzekam na wszystko(,) co święte!
Kojarzę książkę, ale nie pamiętam (,) jaki [miała] tytuł.
Nie wiem(,) w jaki sposób [to zrobić].
Z moim w porządku, tylko nie wiem(,) jak z Twoim [rowerem].
Może być jutro — ważne tylko(,) w jakich godzinach.
Nie wiem jeszcze(,) kiedy dokładnie [się to odbędzie].
Możemy spróbować, tylko nie wiem(,) o której godzinie.
Nie wiem(,) w jakim w celu i z jakiej przyczyny [odbywa się to nadzwyczajne spotkanie].
Szczepy będą się mieszały(,) aż miło.
Polecam go. To specjalista(,) jakich mało.
Spostrzegłem już(,) w czym rzecz.
W nawiasach kwadratowych umieściłem wstawki przybliżające kontekst wypowiedzi.
Z wyrazami szacunku
Czytelnik
Wydawać się mogło, że na temat tzw. zdań pozornie rozwiniętych napisaliśmy wraz z dr. Maciejem Malinowskim i dr Agatą Hącią wszystko, co dało się w tej sprawie powiedzieć. Temat jednak wraca, tymczasem żadne nowe ustalenia normatywne nie zostały poczynione. Zmuszony jestem więc zrekapitulować wcześniejsze doprecyzowania zasad obecnych w WSO (reguła [363]):

1. Nie stawiamy przecinka przed zaimkami względnymi i spójnikami wówczas, gdy występujące po nich wyrażenia, a nawet frazy z czasownikiem w formie osobowej mają charakter frazeologizmu, np.
Szczepy będą się mieszały aż miło.
Polecam go. To specjalista jakich mało.
Przyrzekam na wszystko co święte!

2. Nie stawiamy przecinka przed zaimkami względnymi wówczas, gdy występują one samodzielnie, ewentualnie poprzedzone są przyimkiem, np.
Mamy się spotkać jutro, nie wiem tylko o której.

3. Nie stawiamy przecinka przed zaimkami względnymi wówczas, gdy występują po nich wyłącznie wyrazy niesamodzielne znaczeniowo (jak przyimki, spójniki i partykuły, które nie mogą pełnić funkcji równoważników), np.
Powiedz gdzie i kiedy!
Wiedział po co.
Nie wiedział dlaczego tak.

4. Stawiamy przecinki przed zaimkami względnymi, jeśli występują po nich wyrazy samodzielne znaczeniowo, np.
Zdradź, od kogo to!
Posyłamy 4 regimenty, przy czym nie specyfikujemy, na którą przełęcz ile.
Kojarzę książkę, ale nie pamiętam, jaki tytuł.
Nie wiem, w jaki sposób.
Z moim w porządku, tylko nie wiem, jak z twoim.
Może być jutro — ważne tylko, w jakich godzinach.
Nie wiem jeszcze, kiedy dokładnie.
Możemy spróbować, tylko nie wiem, o której godzinie.
Nie wiem, w jakim w celu i z jakiej przyczyny.
Spostrzegłem już, w czym rzecz.
Adam Wolański
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego