Iwo
w Państwa Poradni pojawiało się już pytanie o imię Iwo, ale udzielano na nie sprzecznych odpowiedzi: prof. Bańko zaleca odmianę z dodaniem -n-, a prof. Grzenia dopuszcza (a wręcz zaleca!) odmianę: Iwa, Iwowi…, a także pozostawianie postaci nieodmiennej. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN (1999) też postępuje niekonsekwentnie: na str. 1506 informuje, że imię Iwo jest nieodmienne, a na str. 1648 przedstawia odmianę z -n-.
11.03.2012
11.03.2012
Szanowni Państwo,w Państwa Poradni pojawiało się już pytanie o imię Iwo, ale udzielano na nie sprzecznych odpowiedzi: prof. Bańko zaleca odmianę z dodaniem -n-, a prof. Grzenia dopuszcza (a wręcz zaleca!) odmianę: Iwa, Iwowi…, a także pozostawianie postaci nieodmiennej. Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN (1999) też postępuje niekonsekwentnie: na str. 1506 informuje, że imię Iwo jest nieodmienne, a na str. 1648 przedstawia odmianę z -n-.
Trochę Pani wyostrzyła różnice między nami: dr Grzenia zaleca jedno, ale drugiego nie zakazuje, ja zalecam drugie, ale nie zakazuję pierwszego, a słownik PWN po prostu dopuszcza nieodmienność, ale pokazuje też, jak odmieniać, przy czym odmiana, jaką przewiduje, wymaga dodania cząstki -n-.
Ponieważ jedyny Iwo, który mi natychmiast przychodzi do głowy, nazywał się Odrowąż, wykonałem kwerendę 'Iwo* Odrowąż*' w Narodowym Korpusie Języka Polskiego. Otrzymałem 16 wyników z kilkunastu źródeł, ani jeden nie ilustruje odmiany bez -n-.
Ponieważ jedyny Iwo, który mi natychmiast przychodzi do głowy, nazywał się Odrowąż, wykonałem kwerendę 'Iwo* Odrowąż*' w Narodowym Korpusie Języka Polskiego. Otrzymałem 16 wyników z kilkunastu źródeł, ani jeden nie ilustruje odmiany bez -n-.
Mirosław Bańko, Uniwersytet Warszawski
