Z punktu widzenia poprawności interpunkcyjnej oba znaki – przecinek i dwukropek – mają równorzędny status. Bez względu na to, który zastosujemy, pozostaniemy w zgodzie z normą. Statystycznie natomiast w tego rodzaju kontekstach tekstowych częściej występuje dwukropek. Niejako wyspecjalizował się on we wprowadzaniu przytoczeń cudzych bądź własnych słów, jeśli takie przytoczenie jest zasygnalizowane wcześniej, np. wyrazem powiedział czy mawiała.
Co się zaś tyczy użycia małej czy dużej litery, to zależy, jaki charakter ma cytowany fragment. Jeśli cytowane przytoczenie nie jest zdaniem, to rozpoczynamy je małą literą (nawet jeśli cytujemy początkowe wyrazy zdania). Jeśli jest to cytat jednozdaniowy, można go rozpocząć dużą literą. Zawsze natomiast rozpoczynamy od dużej litery cudzą wypowiedź, która składa się z więcej niż jednego zdania.