Powinny się odmieniać oba człony, ponieważ nie ma osobnych reguł dla imion i nazwisk skandynawskich. Osobną sprawą jest to, czy w tekście polskim powinno być Jan-Erik, czy Jan-Eryk. W większości przetłumaczonych utworów literackich występuje polska wersja szwedzkiego imienia Erik, tj. Eryk, np. szwedzki tytuł sztuki Strindberga Erik XIV ma polski odpowiednik Eryk XIV (tłum. Zygmunta Łanowskiego) i wydaje się, że jest to już utrwalone.