Poprawnie jest Jan dostał należny mu hołd oraz Janina syci się należnym jej dowodem szacunku. Należny «taki, który się komuś należy, przysługujący komuś», np. Otrzymał należną mu zapłatę (podaję za Słownikiem poprawnej polszczyzny PWN, red. W. Doroszewski, H. Kurkowska, Warszawa 1980, wyd. XI, s. 369). Potwierdzają to przykłady użycia (wyekscerpowane z Korpusu Języka Polskiego): Wraz z zagraniczną pieczęcią artysta polski uzyskiwał dopiero należną mu pozycję w swym kraju; Czarny Jastrząb prowadził swą desperacką wojnę, by utrzymać słusznie należną mu ziemię; Mizerny i coraz chudszy, zrazu przyjął należną mu ziemię; O kim mówi Jezus w przypowieści, gdy opisuje człowieka, który wziął należną mu część majątku i odszedł z domu?; Być może, gdy minie kilkanaście lat naszej w NATO obecności, kasza gryczana osiągnie należną jej rangę i zastąpi wszechobecne frytki w menu sojuszniczych armii.