Janka Kupała
Janka Kupała – jak odmieniać imię tego poety białoruskiego? W M. lp. (zgodnie z wymową białoruską) jest: Janka, ale kojarzy się z polskim żeńskim imieniem, a chodzi o mężczyznę. Czy stosować żeński wzór odmiany (D. Janki, C. Jance)? Czy może: M. Janka, D. Janka, C. Jankowi? Ale w takiej odmianie w M. powinien być Janko, niezgodny z białoruską wymową. Jak pogodzić oryginalną wymowę w M. z polską odmianą, żeby było wiadomo, że chodzi o mężczyznę?
28.10.2008
28.10.2008
Szanowni Państwo!Janka Kupała – jak odmieniać imię tego poety białoruskiego? W M. lp. (zgodnie z wymową białoruską) jest: Janka, ale kojarzy się z polskim żeńskim imieniem, a chodzi o mężczyznę. Czy stosować żeński wzór odmiany (D. Janki, C. Jance)? Czy może: M. Janka, D. Janka, C. Jankowi? Ale w takiej odmianie w M. powinien być Janko, niezgodny z białoruską wymową. Jak pogodzić oryginalną wymowę w M. z polską odmianą, żeby było wiadomo, że chodzi o mężczyznę?
Nie ma tu większego problemu, bo możemy się wzorować na odmianie nazwisk Kościuszko, Lato, Plawgo i podobnych. Gdy są to nazwiska mężczyzn, odmieniamy je według żeńskiego wzorca fleksyjnego. Historyczną przyczyną tej osobliwej odmiany była prawdopodobnie białoruska wymowa -o jako -a, w związku z czym niektóre rzeczowniki rodzaju męskiego odmieniamy dziś jak żeńskie. A w takim razie: M. Janka a. Janko, D. Janki, CMs. Jance, B. Jankę, N. Janką.
Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
