Janusz Korwin-Mikke

Janusz Korwin-Mikke
15.09.2003
15.09.2003
Czy w nazwiskach dwuczłonowych, w których jeden z członów stanowi nazwa herbu, nazwa owa podlega odmianie? Innymi słowy – czy powinno się mówić: Janusza Korwina-Mikkego czy Janusza Korwin-Mikkego?
Reguła stanowi, iż jeśli pierwszym członem nazwiska złożonego jest nazwa herbu, nie odmieniamy jej. Stosowanie tej reguły jest dość trudne z co najmniej paru powodów. Po pierwsze, niewiele osób zna nazwy herbów szlacheckich, a po drugie, wśród męskich nazwisk dwuczłonowych znacznie przeważają te, w których na pierwszej pozycji występuje nazwisko, przydomek lub pseudonim, które powinniśmy odmieniać. Ta komplikacja jest przyczyną sporej niepewności wśród użytkowników polszczyzny, w wyniku czego spotykamy formy typu Korwina-Mikkego, o Korwinie-Mikkem, a także Boy-Żeleńskiego, o Boy-Żeleńskim.
Problem ten najlepiej rozwiązać, przyjmując, iż pierwszy składnik męskich nazwisk złożonych odmieniamy w każdym wypadku, przy czym możemy odstąpić od odmiany, gdy mamy pewność, że ów element jest nazwą herbu. W rezultacie za uprawnione uznamy obie formy: Korwin-Mikkego (zgodna z regułą) i Korwina-Mikkego (utworzona przez analogię do innych nazwisk dwuczłonowych). O tej możliwości informuje kilka słowników wydanych w ostatnich latach.
— Jan Grzenia, Uniwersytet Śląski
PS. Przeszukaliśmy podręczny korpus prasowy złożony z kilkuset numerów Rzeczpospolitej. Oto wyniki:
Korwin-Mikkego – 34 razy,
Korwina-Mikke – 13 razy,
Korwina-Mikkego – 3 razy.
Red.
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego