Nazwisko Berthier jest odmienne – podlega deklinacji męskiej. Mimo więc, że w mianowniku nie wymawiamy końcowej spółgłoski (w wymowie nazwisko kończy się na akcentowane [e]), to w przypadkach zależnych traktujemy je tak, jakby było zakończone spółgłoską: Berthiera, Berthierowi, z Berthierem, o Berthierze. Taki zapis ma odzwierciedlenie w wymowie – w przypadkach innych niż mianownik wymawiamy końcową spółgłoskę (inaczej mówiąc – formy: Berthiera, Berthierowi itd. wymawiamy [bertiera], [bertierowi] itd.).
Dodam, że dopuszczalne (czyli mniej poprawne) jest też pozostawienie nazwiska Berthier bez odmiany. Jeśli jednak zależy nam na zachowaniu wysokiego standardu tekstu (a dotyczy to szczególnie tekstów naukowych), to warto stosować się do zaleceń normy wzorcowej, a ta zakłada w tym wypadku odmianę.