Reguła [148] 33. Pisownia wyrazów z przedrostkami (vide Wielki słownik ortograficznym PWN pod redakcją E. Polańskiego, Warszawa 2017, s. 70) nie mówi nic o „łącznym zapisie rzeczowników i przymiotników z dwoma prefiksami w apozycji”. Podaje się tam za to hasło super ekstra i super hiper (s. 1103). Nieprzypadkowo zatem w Uniwersalnym słowniku języka polskiego PWN pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2003, t. t. IV, s. 592) zamieszczono przykłady ilustrujące taką (rozdzielną) pisownię wyrażenia super hiper nowoczesne (Oni wszystko mają takie super hiper nowoczesne; także Ten film jest po prostu super hiper). To, dlaczego w Ogólnopolskim Dyktandzie z 2016 roku autor postawił na pisownię łączną złożenia superekstrawartościowe, pozostaje dla mnie (na razie) niewytłumaczalne. Uznam to wtedy, gdy przeczytam kiedyś (w przyszłości) w suplemencie do reguły [148] w części wstępnej WSO o tym, że „dwa przedrostki stojące obok siebie, np. superhiper-, superekstra-, także pisze się z wyrazami pospolitymi łącznie”, a w części opisowej zamieści się takie hasła, ilustrując je przykładami zapisu łącznego z rzeczownikami i przymiotnikami: np. superhipernowoczesny, superekstrawartościowy.