Kimmeryjczycy
mam pytanie o nazwę ludu, od którego wzięło się wyrażenie kimeryjskie ciemności. J. Parandowski wspomina o grodzie Kimeryjczyków, w Encyklopedii PWN są Kimeryjczycy, Kimmeriowie, zaś w Encyklopedii WSiP Kimmerowie, Kimerowie, Kimeriowie, Kimeryjczycy. Której z tych nazw najbardziej powinno się używać? I jak brzmi nazwa pojedynczej osoby? Kimer? Kimmer? Kimeryjczyk? A kobiety? Kimerka? Kimmerka? Kimeryjka?
Z góry dziękuję za rozświetlenie kimeryjskich ciemności niewiedzy.
22.03.2010
22.03.2010
Witam,mam pytanie o nazwę ludu, od którego wzięło się wyrażenie kimeryjskie ciemności. J. Parandowski wspomina o grodzie Kimeryjczyków, w Encyklopedii PWN są Kimeryjczycy, Kimmeriowie, zaś w Encyklopedii WSiP Kimmerowie, Kimerowie, Kimeriowie, Kimeryjczycy. Której z tych nazw najbardziej powinno się używać? I jak brzmi nazwa pojedynczej osoby? Kimer? Kimmer? Kimeryjczyk? A kobiety? Kimerka? Kimmerka? Kimeryjka?
Z góry dziękuję za rozświetlenie kimeryjskich ciemności niewiedzy.
Wyrażenie kimeryjskie ciemności pochodzi od nazwy mitycznego ludu starożytnego, który według Odysei Homera miał żyć w mgłach i ciemnościach na skraju świata zmarłych (był też lud historyczny o tej nazwie, a zamieszkiwał na północnym wybrzeżu Morza Czarnego).
Właściwe formy nazwy tego ludu to Kimeryjczycy lub Kimmeryjczycy, a ich zaletą jest przyrostek -czyk, pozwalający nam łatwo zidentyfikować je jako nazwy etniczne. Form bez tego przyrostka nie polecam również z tej przyczyny, że w poważnych polskich tekstach, np. w najpopularniejszych tłumaczeniach Odysei, spotykamy właśnie zapisy Kimeryjczycy (przekład Jana Parandowskiego) lub Kimmeryjscy mieszkańcy (przekład Lucjana Siemieńskiego). W liczbie pojedynczej użyjemy form Kimeryjczyk i Kimeryjka (lub Kimmeryjczyk, Kimmeryjka).
Trudno przesądzić, czy lepiej użyć formy z podwojoną spółgłoską, czy nie. W poważnych źródłach (np. w Antyku Wyspiańskiego Tadeusza Sinki i Małej encyklopedii kultury antycznej) przeważa forma Kimmeryjczycy, toteż proponuję uznać ją za wzorcową.
Właściwe formy nazwy tego ludu to Kimeryjczycy lub Kimmeryjczycy, a ich zaletą jest przyrostek -czyk, pozwalający nam łatwo zidentyfikować je jako nazwy etniczne. Form bez tego przyrostka nie polecam również z tej przyczyny, że w poważnych polskich tekstach, np. w najpopularniejszych tłumaczeniach Odysei, spotykamy właśnie zapisy Kimeryjczycy (przekład Jana Parandowskiego) lub Kimmeryjscy mieszkańcy (przekład Lucjana Siemieńskiego). W liczbie pojedynczej użyjemy form Kimeryjczyk i Kimeryjka (lub Kimmeryjczyk, Kimmeryjka).
Trudno przesądzić, czy lepiej użyć formy z podwojoną spółgłoską, czy nie. W poważnych źródłach (np. w Antyku Wyspiańskiego Tadeusza Sinki i Małej encyklopedii kultury antycznej) przeważa forma Kimmeryjczycy, toteż proponuję uznać ją za wzorcową.
Jan Grzenia
