Kobieta naczelnik pisze o sobie
Szanowni Państwo,
ciekawi mnie zagadnienie z pogranicza języka i prawa, a niektórzy sądzą, że także feminizmu. Czy kobieta naczelnik urzędu skarbowego, która jest organem podatkowym, powinna pisać o swoich czynnościach, używając rodzaju żeńskiego (np. jako organ pierwszej instancji zdecydowałam, ustaliłam, wszczęłam), czy męskiego (zdecydowałem, ustaliłem, wszcząłem)? Czy w tym przypadku o rodzaju, jakiego używa, decyduje jej płeć, czy funkcja, jaką pełni?
Z wyrazami szacunku
Szanowna Pani,
trudno sobie wyobrazić, by kobieta (nawet naczelnik / naczelniczka urzędu skarbowego) pisała o sobie, używając rodzaju męskiego. Rzeczownik naczelnik, gdy odnosi się do kobiety, jest rodzaju żeńskiego – wyrazy (czasowniki, przymiotniki, zaimki), które się z nim łączą, przybierają formy właściwe dla niego właśnie (Nasza nowa naczelnik podpisała ten dokument). Tym bardziej więc kobieta będąca naczelnikiem (naczelniczką) używa form żeńskich.
Z wyrazami szacunku
