Sprawa, o którą Pani pyta, nie jest zagadnieniem składniowym, lecz fleksyjnym. Wiele rzeczowników męskich nieżywotnych (czy też grup takich wyrazów) w bierniku przyjmuje końcówkę -a. Dla niektórych z nich jest to całkiem niepoprawne (wyrwał ząb, nie: wyrwał zęba, zawiązał but, nie: zawiązał buta), dla innych jest to jedyny możliwy sposób utworzenia biernika (tylko: palił papierosa, wydał dolara, orkiestra grała marsza), a dla jeszcze innych jest to poprawne, choć mniej staranne (por. zjadł kotlet – staranne, zjadł kotleta – poprawne w normie potocznej, użytkowej). Do tej trzeciej grupy należą m.in. nazwy potraw, produktów do jedzenia (choć nie wszystkich, por. zjadł tort, nie: (!) zjadł torta, ale już: zjadł pączek oraz zjadł pączka), do drugiej – m.in. nazwy gatunków muzycznych (polonez, marsz, mazur itd.), synonimy (oraz hiponimy) słowa papieros (zgasił peta, wypalił carmena), nazwy gier sportowych (grał w tenisa, grał w golfa, ale już grał w bilard). Nie ma jednak reguły, która by to wszystko opisywała.