Lucyfer to określenie szatana, które znaczy dosłownie 'niosący światło' (por. łac. lux 'światło' i ferro 'niosę'). To imię własne zostało utworzone na podstawie tekstu Księgi Izajasza 14,12. Izajasz porównuje tu upadek tyrana z upadkiem Gwiazdy Porannej, spadającej z niebios, gdy nadchodzi wieczór. Por. też u Łukasza 10,18: „Widziałem, jak szatan spdał z nieba na kształt błyskawicy”. Piękny przed swoim upadkiem anioł stał się duchem ciemności, czyli diabłem.
Motyw Lucyfera jest częsty w literaturze, por. np. Historyję o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka, Zaczarowane koło Luciana Rydla, Doktora Faustusa Marlowe’a, Piekło Dantego. Na uwagę zasługuje zwłaszcza oryginalna interpretacja zawarta w niedokończonym poemacie Wiktora Hugo La fin de Satan: Szatan, po odpokutowaniu, staje się ponownie aniołem światła, czyli Lucyferem właśnie.