Słownik ortograficzny jeszcze nie rejestruje lunch boxu / lunchboxu / lunch boksu / lunchboksu, a w użyciu – w tekstach polskojęzycznych – są różne zapisy formy mianownikowej (lunch box i lunchbox).
W języku angielskim nazwa ta ma status wyrażenia: lunch box, gdyż każdy jego element jest tu odrębnym słowem (lunch – ‘posiłek spożywany około południa’, box – ‘pudełko’). Gdyby taki status miały te wyrazy i w polszczyźnie (to znaczy – gdyby każde z nich istniało jako w naszym języku), to za najwłaściwszy można by uznać zapis rozłączny: lunch box (a jeszcze lepiej, gdyby zastosowano tu składnię polską: box/boks lunchowy, ale to już zupełnie inne zagadnienie). W języku polskim jednak nie istnieje słowo box na oznaczenie pojemnika, pudełka (choć zadomowiła się już nazwa lunch), a zatem dla Polaka ciąg znaków rozpoczynających się literą l i kończących literą x jest nośnikiem jednego, odrębnego pojęcia. To przemawiałoby za pisownią łączną. Na razie jednak żaden zapis nie jest skodyfikowany.
Jeśli forma lunchbox zacznie się utrwalać w naszym języku, to można sądzić, że kolejnym etapem jej spolszczania będzie zastąpienie końcowego x literami ks – to jednak tylko przypuszczenia. Być może też lunch zostanie w niej zamieniony na lancz – ta bowiem forma jest już akceptowalna (i skodyfikowana, obok lunchu), choć w tekstach pojawia się o wiele rzadziej niż lunch.
Zapis tematu wyrazu box w przypadkach zależnych innych niż miejscownik może być dwojaki: z zachowaniem x (lunch boxu / lunchboxu, lunch boxowi / lunchboxowi itd.) lub z zamianą go na ks (lunch boksu / lunchboksu, lunch boksowi/ lunchboksowi itd.). W miejscowniku zawsze x należy zamienić na ks: (o) lunch boksie / (o) lunchboksie.