W nazwie ulica Lubicz w Krakowie mamy do czynienia z wyrażeniem złożonym ze słowa pospolitego (ulica) i nomen proprium (Lubicz), w którym obydwa człony są rzeczownikami występującymi w mianowniku. Tak samo jest np. w wypadku nazw: ul. Podwale, ul. Retoryka czy ul. Gramatyka. I w tym wypadku chodzi rzeczowniki w I przypadku, a nie o formy dopełniaczowe nazwisk Retoryk, Gramatyk. Te dwie ulice nazwano tak dlatego, że w jednej części Krakowa znajdował się kiedyś budynek UJ, gdzie uczono m.in. retoryki, a w drugiej – budynek UJ, gdzie uczono gramatyki. W takich połączeniach wyrazem określanym pozostaje nazwa pospolita (ulica) i tylko ją się odmienia, np. Mieszkam na, przy ulicy Lubicz, na, przy ulicy Podwale, na, przy ulicy Retoryka, na, przy ulicy Gramatyka; Mam wspomnienia z ulicą Lubicz, ulicą Podwale, ulicą Retoryka, ulicą Gramatyka; Przyglądam się ulicy Lubicz, ulicy Podwale, ulicy Retoryka, ulicy Gramatyka. Nazwy, o których mowa, charakteryzują się tym, że można opuścić człon pospolity (ulica) i używać wyłącznie członu drugiego (Lubicz, Podwale, Retoryka, Gramatyka). Wówczas normalnie podlega on odmianie, np. Mieszkam na Lubiczu, na Podwalu, na Retoryce, na Gramatyce itp.
Niestety, pod wpływem nazw z członem nazwiskowym (np. ul. Grottgera, ul. Szopena, ul. Lea), w których pozostaje on zawsze w dopełniaczu (np. Mieszkam na Grottgera, na Szopena, na Lea; Idę na Grottgera, na Szopena, na Lea; Mam wspomnienia z Grottgera, z Szopena, z Lea) z rozpędu nie odmienia się również mianownikowych nazw własnych. Jakże często słyszy się: Mieszkam na Lubicz, na Retoryka, na Gramatyka; Mam wspomnienia z Lubicz, z Retoryka, z Gramatyka. Tymczasem jedynie poprawne zwroty to: Mieszkam na Lubiczu, na Retoryce, na Gramatyce; Mam wspomnienia z Lubiczem, z Retoryką, z Gramatyką.
Warto dodać, że nazwa ul. Lubicz w Krakowie (biegnie od skrzyżowania z ulicami Basztową, Pawią i Westerplatte do ronda Mogilskiego) wywodzi się od nazwy jurydyki Novum Lubicz założonej przez Andrzeja Gotkowskiego w XVII wieku (dokładnie w 1670 roku; otrzymał na to zgodę od Michała Korybuta Wiśniowieckiego). On sam, a także cały jego ród pieczętował się herbem Lubicz i dlatego nowo powstały gród otrzymał taką nazwę.