Nadzieja
Rodzic ucznia zakwestionował oznaczony przeze mnie błąd ortograficzny w zapisie końcówki B. lp. r.ż w zdaniu: Mam nadzieje, że uzyskane informację pomogą ci. Twierdzi, że intencją córki było wyrażenie nadziei w liczbie mnogiej... Czy w tym wypadku w zdaniu nie pojawi się błąd frazeologiczny wynikający z rozbicia stałego związku? A może jednak jest to błąd ortograficzny, gdyż została określona tylko jedna nadzieja? Jak potraktować ten zapis?
Szanowna Pani,
wyraz nadzieja w zwrocie mieć nadzieję nie występuje w liczbie mnogiej, więc jeśli konstrukcję mam nadzieje, że.. potraktujemy jako błąd frazeologiczny, to polegałby on na zaburzeniu formy gramatycznej związku (wg klasyfikacji Stanisława Bąby byłaby to innowacja regulująca). Oczywiście, najbardziej prawdopodobne jest to, że uczennica błędnie zapisała formę B. liczby pojedynczej (-e zamiast -ę), czyli jest tu błąd ortograficzno-fleksyjny.
Tak czy inaczej błąd.
Swoją drogą, to nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek interweniowała u polonistów uczących mojego syna (a zapewne znalazłyby się powody...). Rodzicom należy życzyć więcej wiary w nauczycieli.
Z pozdrowieniami
