Nazwy geograficzne świata
Szanowni Państwo,
jak zapisywać obce nazwy geograficzne, których nie ma w Encyklopedii PWN ani w żadnym polskim słowniku, nie są wymieniane przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych, ale w internecie są używane ich polskie wersje. Przykładem może być wyspa Mozia, która jest też nazywana Motją. A co w wypadku nazw, w których są akcenty i inne znaki diakrytyczne, ale np. w polskich przewodnikach dla turystów używa się nazw spolszczonych? Jaki zapis wybrać?
Serdecznie pozdrawiam
Najogólniej na tak postawione pytanie można odpowiedzieć następująco: jeśli dana nazwa własna geograficzna nie została uwzględniona w najnowszym wydaniu Urzędowego wykazu polskich nazw geograficznych świata (Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2019) ani w Rejestrze polskich nazw geograficznych świata, ani też w innych dokumentach wytworzonych przez Komisję Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej, to należy się posłużyć tzw. endonimem standaryzowanym, czyli nazwą obiektu geograficznego podaną w języku państwowym obowiązującym na obszarze, gdzie znajduje się ten obiekt, przy czym:
- jeśli nazwa jest zapisywana alfabetem łacińskim, to należy się nią posługiwać z uwzględnieniem wszystkich znaków diakrytycznych;
- jeśli nazwa jest zapisywana alfabetem innym niż łaciński, to należy dokonać jej latynizacji – w formie transliteracji bądź transkrypcji – zgodnie z regułami przyjętymi przez GUGiK-u dla poszczególnych języków państwowych. Przyjęte zasady latynizacji z języków posługujących się niełacińskimi systemami zapisu opisano skrótowo we wstępie do ww. wykazu (s. XXXI–XXXV). Szczegółowe zasady latynizacji dla poszczególnych języków państwowych zamieszczone są na stronie internetowej Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej w sekcji Zasady latynizacji.
PS Mozia to współczesna włoska nazwa miejscowości leżącej na wyspie San Pantaleo u zachodniego wybrzeża Sycylii. Mótya (oryg. Μότυα) to starogrecka nazwa tego miejsca w transkrypcji wykonanej według normy PN-ISO 843:1999 Konwersja znaków greckich na znaki łacińskie.
