Opisana w pytaniu sytuacja nie jest typowa. Rzeczywiście, jeśli w obręb cytowanego wypowiedzenia wprowadza się wtrącenia odautorskie samodzielne składniowo (mające postać zdań), należy je ujmować z obu stron w myślniki, przy czym stosuje się wtedy jeden cudzysłów, np.

„Morsztyn – pisze Czesław Hernas – nie podejmował dyskusji filozoficznych, nie budował wzorów moralnych, skupiony był natomiast na badaniu sprawności środków artystycznych liryki”.

Reguła nie przewiduje jednak sytuacji, gdy we wtrąceniu znajdzie się wyraz wymagający cudzysłowu. Cudzysłów drugiego stopnia (»« lub «») zarezerwowany jest zasadniczo do wyróżnienia cytatu w cytacie lub też tytułu w cytacie. Tymczasem w przywołanym przykładzie mamy do czynienia z wyrazem użytym metatekstowo. Co więcej, wtręt odautorski nie jest konstrukcją samodzielną składniowo. W takiej sytuacji najlepszym rozwiązaniem byłoby objęcie obu części cytatu w samodzielne cudzysłowy, por.

– Powiem im tak: „Drodzy przyjaciele chrześcijanie” – z naciskiem na „chrześcijanie” – „coś wam wytłumaczę...”