Pytanie dotyczy prawie że dosłownego wyrażenia zaczerpniętego z tekstu tegorocznego, ogólnopolskiego dyktanda w Katowicach (odbyło się 14 października br.). Tylko że tam mieliśmy do czynienia ze sformułowaniem wysokoli- on czy niskoprocentowy?, internautka zaś pyta o zapis nisko-li on czy wysokoprocentowy?/ niskoli- on czy wysokoprocentowy? Zacznijmy od przypomnienia, że mamy do czynienia z -li w znaczeniu ‘czy’, pisanym zawsze łącznie w wyrazem poprzedzającym, np. chceszli (‘czy chcesz?’) znaszli (‘czy znasz?’) idzieli (‘czy idzie?’), widzili (‘czy widzi?’), wieszli (‘czy wiesz?’), krótkoli (‘czy krótko?’) ). Takiej ortografii był wierny Henryk Sienkiewicz, pisząc: Idzieli wszystko ku lepszemu czy ku gorszemu, nie tu miejsce rozstrzygać (Mieszaniny literacko-artystyczne, wydawnictwo Tygodnika Illustrowanego, Warszawa 1902). Inni pisali jednak -li rozdzielnie lub z łącznikiem: Te, co rozkwitały/ Z dzieciństwa pączków, gdyś ty żył na świecie,/ Są dziś pannami… czerwony li biały/ Pączek na róży, taka będzie róża… (Juliusz Słowacki „Balladyna”, Akt, scena I) oraz Znasz-li ten kraj, gdzie cytryna dojrzewa?/ Pomarańcz blask/ Majowe złoci drzewa? (Adam Mickiewicz, wiersz „Do H*** Wezwanie do Neapolu”, Neapol 1829). Autor dyktanda, prof. Andrzej Markowski, wymyślił tym razem mocno archaiczne adiectivum złożone wysokoliprocentowy (do przysłówka wysoko z partykułą -li dodał człon przymiotnikowy procentowy), pisane łącznie (skoro jest wysokoprocentowy, to musi być i wysokoliprocentowy; por. ortografię przymiotnika złożonego czteroipółletni), a żeby było jeszcze ciekawiej, uciął mu część -procentowy i wstawił do członu drugiego (niskoprocentowy). Otrzymaliśmy tym samym wyrażenie wysokoli- on czy niskoprocentowy?, tzn. z dywizem po wysokoli- oznaczającym ucięcie, z czym nie poradziła sobie większość piszących. A zatem tak samo napisze się niskoli- on czy wysokoprocentowy? (przysłówek niskoli pozostaje skrótem od przymiotnika niskoliprocentowy, a nie od niskoprocentowyli).