Tytuły zagranicznych gazet – niezależnie od tego, czy są zapisywane alfabetem łacińskim, czy też pismem niełacińskim (następnie transliterowanym, transkrybowanym czy też w inny sposób romanizowanym) – należy traktować jako wyrażenia cytaty i zapisywać pod względem wielkości liter zgodnie z regułami ortograficznymi obowiązującymi w języku źródle, np. Hospodářské noviny, Lidové noviny, Lietuvos aidas, Vilniaus balsas. Nie mówimy tu oczywiście o pismach, które nie rozróżniają liter małych i wielkich (abdżady arabski i hebrajski, pisma chińskie i japońskie). W takich wypadkach tytuły prasowe zapisuje się zwyczajowo wielkimi literami, por. np. Al-Watan al-Arabi, Jediot Ahronot, Renmin Ribao, Yomiuri Shimbun.
W rosyjskim tylko pierwszy człon tytułów gazet i czasopism zapisujemy wielką literą, por. Дружба народов, Комсомольская правда (jeśli oczywiście w nazwie nie występują nazwy własne, np. Советская Россия). Zasada ta dotyczy także tytułów w innych językach zapisywanych cyrylicą, np. białoruskim, por. Віленская праўда, czy ukraińskim, por. Львівські вісті. I taką też pisownię należy zachować po konwersji pisma na łacinkę. Z praktyką taką spotykamy się zarówno w publikacjach encyklopedycznych, jak i tekstach beletrystycznych, np. Komsomolskaja prawda, Litieraturnaja gazieta, Rossijskaja gazieta, Wilenskaja prauda, Lwiwśki wisti, przy czym w beletrystyce – gdy mamy do czynienia z tytułami fikcyjnymi – możemy po prostu przetłumaczyć tytuł na język polski i wówczas zapisywać go w zgodzie z polską ortografią, np. Mieszkania i Dacze (w oryginale: Квартиры и дачи).