Istotnie, Linde (t. 3, s. 467) notuje słowo odkrywacz z definicją znaczenia: ‘co odkrywa’ oraz przykładami użycia: Bóg jest odkrywaczem tajemnic, Eryk czerwony, odkrywacz Grenlandyi (ten ostatni cytat opatruje wyjaśnieniem synonimicznym wynaleźca). Współcześnie nazwa ta występuje w kontekstach, w których realizuje znaczenie strukturalne ‘to, co coś odkrywa’, a ściślej – ‘to, co umożliwia odkrycie czegoś’. Jak można sądzić, odkrywacz to program komputerowy lub aplikacja na telefon, które umożliwiają odkryć coś – albo w sensie dosłownym (odkrywacz haseł – ‘program pozwalający przeczytać ukryte hasło’), albo w sensie przenośnym (odkrywacz piosenek – ‘aplikacja, która pozwala poznać, odkryć nieznaną dotąd muzykę’). Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego (https://nfjp.pl/lemma/odkrywacz) rejestruje połączenie odkrywacz cząstek elementarnych (pochodzące z 1975 roku). Tak czy inaczej, słowo odkrywacz istnieje we współczesnej polszczyźnie (w jej odmianach specjalistycznych lub środowiskowych). Jest, jak widać, potrzebne, a także dobrze utworzone, a więc nie ma powodu, by go nie używać.