Podgórz
Szanowni Państwo,
w Toruniu, po lewej stronie Wisły, mieści się dzielnica Podgórz, dawniej stanowiąca samodzielną miejscowość, a od 1938 będąca częścią Torunia. Spory problem sprawia określenie, czy coś znajduje się w Podgórzu czy na Podgórzu. W mowie potocznej stosowane są obie formy, przy czym częściej na Podgórzu. W literaturze naukowej sprawa spotykam się już z obiema formami mniej więcej w równym stopniu. Czy można uznać, że obie formy są poprawne, czy też jednak jest inaczej?
PM
Szanowny Panie,
reguła głosi, że nazwy terytoriów samodzielnych łączymy z przyimkami w i do, a nazwy terenów stanowiących część administracyjną innej miejscowości – z na. Podgórz, jak Pan wspomniał, był kiedyś samodzielną miejscowością, dlatego utrwaliła się konstrukcja w Podgórzu(i zapewne: jadę do Podgórza). Z czasem zaczęto go traktować jak dzielnicę miasta, co sprawiło, że powstały wyrażenia (jestem) na Podgórzu, (jadę) na Podgórze. Skoro obie są używane przez mieszkańców Torunia, to obie mają akceptację społeczną (a to z przyczyn, o których tu wspomniałam), a zatem obie należy uznać za poprawne.
Dodam, że podobne wahania mają mieszkańcy Warszawy, którzy mieszkają w peryferyjnych dzielnicach przyłączonych do miasta (lub masowo zasiedlanych) w ostatnich dziesięcioleciach (a czasami i dawniej) – obok tradycyjnych: w Wilanowie, w Ursusie, we Włochach, w Białołęce pojawiają się coraz częściej: na Wilanowie, na Ursusie, na Włochach, na Białołęce.
Z pozdrowieniami
