Niewykluczone, że mówimy i piszemy prowansalski przez wzgląd na słowacką formę provensalský, białoruską правансальскі czy rosyjską провансальский. Być może leksykografowie odwołali się też w przeszłości do francuskiego adiectivum provençal (prowensal + -ski). Współcześnie jednak pojawia się w obiegu słowo prowansjański. To twór powstały w wyniku prostego zabiegu słowotwórczego (rdzeń nazwy miejscowej Prowansj- + przyrostek -ański), np. Prowansjańskie wiejskie domy nie mają dużych rozmiarów, więc styl o tej samej nazwie jest idealny do ozdabiania małych kuchni; Prowansjańskie starożytne rzymskie miejsca; W celu nadania łazienkom prowansjańskiego uroku projektanci wnętrz starają się ograniczyć do minimum płytki. Jeśli uzus to na leksykografach wymusi, w przyszłych wydaniach słowników natrafimy zdaje się na informację: Prowansja, przym. prowansalski a. prowansjański. Na razie trzeba mówić i pisać prowansalski. Wyłącznie taką postać graficzną tego słowa rejestrują słowniki.