W polskiej interpunkcji, która ma charakter składniowy, wypowiedzenia złożone w stosunku nadrzędno-podrzędnym oddziela się od siebie przecinkiem (rzadko myślnikiem). Nie odgrywa tu roli pozycja części podrzędnej. Bez względu na to, czy część ta występuje po zdaniu nadrzędnym, przed zdaniem nadrzędnym czy w środku części nadrzędnej, musi zostać oddzielona przecinkiem (w ostatnim przypadku wydzielona przecinkami).
We wszystkich trzech przytoczonych zdaniach spójnik to wprowadza zdanie nadrzędne i poprzedza się go przecinkiem. W dwóch pierwszych zdaniach to stanowi składnik spójnika skorelowanego jeśli – to. Człon jeśli poprzedza zdanie podrzędne warunkowe, a człon to – zdanie główne.