Przecinki w określeniu predykatywnym

Przecinki w określeniu predykatywnym
10.07.2019
10.07.2019
Czy kiedy nie ma w zdaniu podmiotu, powinniśmy wstawiać przecinki oddzielające imiesłowy i przymiotniki, które funkcji podmiotu nie pełnią, od orzeczeń? Np.
Znudzony długowiecznym życiem(,) wzdychał co chwilę.
Niestety osłabieni(,) poddali się przeciwnikom.
Ranny(,) wierzgał nogami.

Wiem, że nie oddzielamy okoliczników, ale na to nie znalazłam zasady ani przykładu w opracowaniach.
Przymiotniki znudzony, osłabieni, ranny pełnią w powyższych zdaniach funkcję tzw. określeń predykatywnych. Określenie predykatywne to wyraz informujący o cechach osoby wykonującej jakąś czynność w trakcie trwania tej czynności – jest to zwykle przymiotnikowe określenie czasownika (Lato zapowiadało się chłodne, Przyszedł mocno spóźniony, Leżał chory w łóżku).
W podanych przez Panią zdaniach takie określenia występują na początku zdania niezawierającego orzeczenia. W takiej sytuacji przecinek można postawić, lecz można go też pominąć. Na ogół pomija się go, jeśli określenie nie jest rozbudowane (np. Wyczerpany położył się spać), a zostawia się go przy rozbudowanym określeniu (Znudzony długowiecznym życiem, wzdychał co chwilę). Spośród zdań, które Pani przywołała, przecinek będzie konieczny w ostatnim – Ranny, wierzgał nogami. Jego brak bowiem może spowodować uznanie słowa ranny za podmiot zdania (jak w zdaniu Ranny został przyjęty do szpitala), podczas gdy wskazuje ono na cechę osoby (Będąc rannym, wierzgał nogami).
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego