Przezwa
Jerzy Pluta w Nocie edytorskiej do „Dzieł wybranych” H. Worcella (Ossolineum, 1979) parokrotnie używa wyrazu przezwy (t.1, str. 645): „powieściowe przezwy zawierają cząstkę nazwisk autentycznych”, „żartobliwe przezwy otrzymali (...) dwaj znani pisarze”. Jakie brzmienie ma ten wyraz w M. l.poj. i czy w jakimś słowniku można go znaleźć?
Mianownik liczby pojedynczej interesującego Pana wyrazu to przezwa. Wyraz ten (w znaczeniu 'przezwisko') jest rejestrowany przez „Słownik języka polskiego” J. Karłowicza, A. Kryńskiego i W. Niedźwiedzkiego (tzw. słownik warszawski), Warszawa 1900–1927, t. V, s. 251.