W polszczyźnie przymiotniki od nazw miejscowych zakończonych w wygłosie na -l tworzymy zasadniczo za pomocą przyrostka -ski, np. Kołbiel – kołbielski. Czasami dodatkowo dochodzi do wymian samogłoskowych (np. pojawia się samogłoska wstawna e, która oddziałuje na poprzedzający ją kontekst), np. Przerośl – przerosielski.
Przymiotniki utworzone od obcych nazw własnych z podwojonym l zazwyczaj tracą owo podwojenie, por. np. Brazzaville – brazzawilski, Sewilla – sewilski.
Reasumując: przymiotnik arendelski zapewne błędem nie będzie.