We współczesnej polszczyźnie a ma tylko znaczenie przeciwstawne (por. Zdolny, a taki leniwy, Marek pojechał w góry, a Piotrek nad morze). Funkcję łączącą pełni on tylko w wypowiedziach o charakterze literackim, nieco podniosłym, czasem stylizowanych na dawne, np. Słowik śpiewał cicho a łagodne, Rubaszny a chytry wieśniak w rozmowie z mędrcem zapędza go sprytnie i bezczelnie w kozi róg (przykłady z Multimedialnego słownika języka polskiego PWN pod red. M. Bańki, Warszawa 2006, hasło a 1).
Podane przez Pana są potoczne lub neutralne stylistycznie, a zatem zastosowanie w nich spójnika a nie jest właściwe.