Norma językowa bardzo ogólnie stwierdza, że w bezpośrednim sąsiedztwie (lub jak najbliżej siebie) powinny znaleźć się te wyrazy, między którymi są ścisłe związki znaczeniowe i gramatyczne. Wyrazy będące drugorzędnym uzupełnieniem treści wypowiedzi, bez znamion ścisłego przyporządkowania gramatycznego – a więc np. okoliczniki – mogą stać dalej od wyrazu określanego. W przywołanym w pytaniu wypowiedzeniu okolicznik rozdziela dwie podstawowe części zdania, czyli grupę podmiotu i grupę orzeczenia. Lepiej zatem byłoby zmienić ów szyk. Jeśli niesiona przez okolicznik informacja jest istotna treściowo, powinien on trafić w miejsce, na które pada akcent logiczny zdania, a więc np. na jego początek, por.

W godzinę płetwal błękitny może pokonać dystans do 40 kilometrów.