Nazwiska zakończone na -o sprawiają trudność w odmianie, toteż często – bez względu na to, czy rodzime, czy obce – pozostają nie odmienione, np. nie odmieniamy takich nazwisk obcych, jak Brando, Castro, co należy uznać za utrwalony zwyczaj. W istocie jednak nie ma istotnych przeszkód gramatycznych, które by uniemożliwiały ich odmienianie, toteż spotykamy też formy typu o Boccacciu, z Belmondem. W związku z tym nazwisko wspomnianego reżysera możemy odmieniać lub od tego odstąpić, choć widać pewną prawidłowość: samo nazwisko jest odmieniane często (film Tarantina), a w połączeniu z imieniem zwykle pozostaje nieodmienne (film Quentina Tarantino). Obie formy są prawidłowe, a najważniejsze, by zachować konsekwencję w określonym tekście lub grupie tekstów.