Wszystko zależy od tego, jak wyraz ten jest wymawiany. Jeśli zdecydujemy się na wymowę angielską [ejl], to mamy do czynienia z rzeczownikiem zakończonym spółgłoską [l], a takie zakończenie jest typowe dla nazw męskich. W związku z tym wyraz (wbrew zapisowi w WSO) odmienia się – tak jak rzeczownik męski: Nie znalazłam żadnego ale’a [ejla], Przyglądam się temu ale’owi [ejlowi], Wypiłem jeden ale [ejl] / jednego ale’a [ejla] itd. Wybór formy biernika (jeden ale czy jednego ale’a) zależy tu od stopnia staranności wypowiedzi – formą najbardziej wzorcową jest biernik bez końcówki (Wypiłam jeden ale, tak jak: Zjadłam jeden cukierek, Wysłam jeden mejl), a forma ale’a (biernik z końcówką -a) jest potoczna, mniej staranna.
Przypisanie nazwie ale rodzaju nijakiego miałoby sens wyłącznie wówczas, gdybyśmy wymawiali ją po polsku – jako [ale].