To otokonium – te otokonia, tych otokoniów
Otokonia (ang. otoconia), w dużym skrócie, to biominerały znajdujące się w błędniku błoniastym ssaków, dzięki którym możliwe jest określenie położenie ciała w przestrzeni.
A pytanie mam takie: jeśli piszę, że zaobserwowano brak tych biominerałów… to brak otokoni czy otokonii?
Pozdrawiam serdecznie
Anna Paklerska
14.01.2017
14.01.2017
Aktualnie piszę pracę dyplomową o otokoniach, a największy problem sprawia mi poprawna odmiana tego słowa. Otokonia (ang. otoconia), w dużym skrócie, to biominerały znajdujące się w błędniku błoniastym ssaków, dzięki którym możliwe jest określenie położenie ciała w przestrzeni.
A pytanie mam takie: jeśli piszę, że zaobserwowano brak tych biominerałów… to brak otokoni czy otokonii?
Pozdrawiam serdecznie
Anna Paklerska
Jak sądzę, otokonia to liczba mnoga od otokonium. Jak udało mi się ustalić, odpowiednie rzeczowniki w językach francuskim i angielskim występują w obu liczbach – liczba pojedyncza to, odpowiednio: otoconie, otoconium. Można więc sądzić, że w polszczyźnie mamy formy: to otokonium i te otokonia.
Rzeczowniki zakończone na -um poprzedzone spółgłoską miękką mają w dopełniaczu liczby mnogiej końcówkę -ów, por. seminarium – seminariów, kondominium – kondominiów, oogonium – oogoniów itd. Tak więc: ani otokoni, ani otokonii, lecz otokoniów.
Rzeczowniki zakończone na -um poprzedzone spółgłoską miękką mają w dopełniaczu liczby mnogiej końcówkę -ów, por. seminarium – seminariów, kondominium – kondominiów, oogonium – oogoniów itd. Tak więc: ani otokoni, ani otokonii, lecz otokoniów.
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski
