Szanowny Panie,

rzeczownik treść ma u swych źródeł praindoreuropejski rdzeń *(s)ter- wnoszący sens związany z twardością, sztywnością. W językach słowiańskich utworzone od niego wyrazy oznaczały trzcinę – takie znaczenie miał w dawnej polszczyźnie (do XV wieku) rzeczownik treść / trześć. Metonimicznie oznaczał on także zawartość trzciny – to, co się da z niej wycisnąć. Później znaczenie to się rozszerzyło i treść zaczęła odnosić się do substancji wypełniającej coś. W końcu się uabstrakcyjniło i obecnie treść to „substancja” wypełniająca czyjąś wypowiedź, utwór literacki itd.

Informacje te czerpałam ze Słownika etymologicznego języka polskiego W. Borysia (Kraków, 2005).

Z poważaniem