Ze skrótów takich wyśmiewał się kiedyś Julian Tuwim. Żartował sobie, że kto pisze W-wa zamiast Warszawa, „ten nie warszawiak jest, lecz w-wiak”.
O ile przy tym skrót W-wa jest ogólnie znany i nieporozumienia nie wywoła, to już Sz-n prowokuje pytanie: Szczecin to czy Szczebrzeszyn? Co więcej, oba skróty są utworzone niezgodnie z zasadami budowy skrótów w polszczyźnie. Powinny brzmieć Wwa i Szn (bez kropek).
Jednak najlepiej byłoby używać pełnych nazw, także w dokumentach oficjalnych, jeśli przeznaczone są one dla ogółu użytkowników. W wewnętrznej korespondencji jakiejś instytucji można się posługiwać użytecznymi skrótami, ale ze świadomością, że mają one charakter środowiskowy. Instytucja używająca takich skrótów może zestawić ich listę (słownik), aby były stosowane konsekwentnie. W słownikach ogólnego przeznaczenia skrótów takich jak Sz-n ani nawet Szn się nie znajdzie, gdyż nie są ogólnie znane.