Sami Węgrzy mówią o sobie Magyar, o swoim państwie Magyarország (stąd polskie Madziar, madziarski, a także magierka). My natomiast: mówimy Węgier (dawniej też Węgrzyn), Węgry, por. też czes. Uher, Uhry, ros. Wiengr, Wiengrija, a także ang. Hungarian, niem. Ungar, franc. Hongrois, hiszp. Húngaro. Dlatego też w tekstach łac. posługiwali się Węgrzy nazwami: najpierw Ungri, później Ungari, a następnie Hungari. Aleksander Brückner podaje w Słowniku etymologicznym języka polskiego następującą etymologię tej nazwy: „Słowianie przenieśli na Madziarów nazwę od Onogur, Ongur (w- jest przydechem, cerk. ągri), t.j. ‘dziesięć (on) pokoleń (strzał, gur)’, jak zwano w 5. i 6. wieku szczepy huńskie, mieszkające nad Meotydą i od Uralu do Kaukazu, a później i Chazarów, tamże osiadłych, i Madziarów wędrujących znad Kubanu do Panonii”.
Można więc przyjąć, że dawna nazwa Węgier (Ongur) była nacechowana ekspresywnie.
Łączę pozdrowienia