Zapewne jeszcze zanim na tron polski wstąpił król Władysław Warneńczyk (którego przydomek pośrednio świadczy o ówczesnych kontaktach polsko-bułgarskich), w polskiej tradycji musiała funkcjonować swojsko dla wszystkich Słowian brzmiąca nazwa dawnej bułgarskiej stolicy Tyrnowo (polskim „tłumaczeniem” byłoby Tarnowo – jak małopolski Tarnów). Później dodany przymiotnik Weliko to po prostu Wielkie i taka postać (Wielkie Tyrnowo) funkcjonuje od dawna i powszechnie w polskiej literaturze. Wniosek: nie utrudniajmy sobie życia językowego i odmieniajmy: Wielkie Tyrnowo, (do/z) Wielkiego Tyrnowa, (w/o) Wielkim Tyrnowie itd. – jak Wielkie Rychnowo czy Wielkie Pułkowo. Weliko zaś u wszystkich wzbudza niechybnie miłe wspomnienia lektury średniowiecznej Legendy o świętym Aleksym („Eufamijan jemu dziano, wielikiemu temu panu…”).