Włókno się wlecze
Jak opisać źródłosłów włókno i włóczyć się (‘snuć’) – które z tych słów było pierwsze?
Dziękuje za możliwie jak najszerszą odpowiedź.
Pozdrawiam
Maria Kondrad
10.02.2016
10.02.2016
Interesuje mnie nie znaczenie, ale pochodzenie słowa włókno – skąd się ono „wywlokło”. Jak opisać źródłosłów włókno i włóczyć się (‘snuć’) – które z tych słów było pierwsze?
Dziękuje za możliwie jak najszerszą odpowiedź.
Pozdrawiam
Maria Kondrad
Odpowiedź będzie jak najszczersza, oparta na ustaleniach zawartych w Słowniku etymologicznym języka polskiego W. Borysia (Kraków 2005).
U źródeł obu wyrazów: włókno i włóczyć się tkwi prasłowiański czasownik *vļ’kti, *vlekǫ ‘ciągnąć, przesuwać, wlec’, którego bezpośrednim polskim kontynuantem jest wlec, pozostający niegdyś z włóczyć w relacji: jednokrotny – wielokrotny.
Przed dodanie do czasownika *vļ’kti, *vlekǫ przyrostka *-ъno powstał prasłowiański „przodek” polskiego rzeczownika włókno – *volkъno. A zatem nazwa cienkiej nitki znajdującej się pod ścianką łodygi lnu nawiązuje zapewne do tego, że ciągnie się ona („wlecze się”) po jakiejś powierzchni.
U źródeł obu wyrazów: włókno i włóczyć się tkwi prasłowiański czasownik *vļ’kti, *vlekǫ ‘ciągnąć, przesuwać, wlec’, którego bezpośrednim polskim kontynuantem jest wlec, pozostający niegdyś z włóczyć w relacji: jednokrotny – wielokrotny.
Przed dodanie do czasownika *vļ’kti, *vlekǫ przyrostka *-ъno powstał prasłowiański „przodek” polskiego rzeczownika włókno – *volkъno. A zatem nazwa cienkiej nitki znajdującej się pod ścianką łodygi lnu nawiązuje zapewne do tego, że ciągnie się ona („wlecze się”) po jakiejś powierzchni.
Katarzyna Kłosińska, Uniwersytet Warszawski
