Wyrazy pomocnicze do pytań polskich przypadków
Czy pytania pomocnicze do przypadków mają być zawsze takie same? Czy można jako takie pytanie zastosować jestem zamiast idę w narzędniku oraz opowiadam zamiast myślę w miejscowniku?
12.04.2019
12.04.2019
Dzień dobry,Czy pytania pomocnicze do przypadków mają być zawsze takie same? Czy można jako takie pytanie zastosować jestem zamiast idę w narzędniku oraz opowiadam zamiast myślę w miejscowniku?
Zasadniczo tzw. wyrazy pomocnicze do pytań polskich przypadków są uświęcone mocą tradycji. Najczęściej przybierają następującą formę:
M. kto? co? (jest)
D. kogo? czego? (nie ma)
C. komu? czemu? (się przyglądam)
B. kogo? co? (widzę)
N. (z) kim? (z) czym? (idę)
Ms. o kim? o czym? (myślę)
Czasami spotkać można formy wariantywne, np.
B. kogo? co? (lubię)
Ms. o kim? o czym? (mówię lub rozmawiam)
Zapewne można – jeżeli miałoby to jakiejkolwiek uzasadnienie funkcjonalne – zastosować jeszcze inne formy wyrazowe. Należy wszakże pamiętać, aby te wyrazy sensownie łączyły się z rzeczownikami konkretnymi i abstrakcyjnymi, żywotnymi i nieżywotnymi, osobowymi i nieosobowymi itp., itd.
M. kto? co? (jest)
D. kogo? czego? (nie ma)
C. komu? czemu? (się przyglądam)
B. kogo? co? (widzę)
N. (z) kim? (z) czym? (idę)
Ms. o kim? o czym? (myślę)
Czasami spotkać można formy wariantywne, np.
B. kogo? co? (lubię)
Ms. o kim? o czym? (mówię lub rozmawiam)
Zapewne można – jeżeli miałoby to jakiejkolwiek uzasadnienie funkcjonalne – zastosować jeszcze inne formy wyrazowe. Należy wszakże pamiętać, aby te wyrazy sensownie łączyły się z rzeczownikami konkretnymi i abstrakcyjnymi, żywotnymi i nieżywotnymi, osobowymi i nieosobowymi itp., itd.
Adam Wolański