Oddech można chwytać, łapać, wziąć, brać (za Doroszewskim). Wdech czy wydech można zrobić. Wdech czy wydech, a także oddech może być przerywany, drżący, rozedrgany, zob. przykład u Doroszewskiego: „Kalias zaczerpnął szerokim wdechem powietrza”. Można by się przyczepić do „szerokiego wdechu”, ale przecież pisarzom i tłumaczom literatury pięknej wolno używać środków stylistycznych – na tym polega ich rzemiosło. Metafor, ciekawych epitetów i innych środków stylistycznych nie roztrząsamy pod kątem ich poprawności leksykalnej czy suchej logiki, bo wówczas co najmniej połowę z nich musielibyśmy uznać za niepoprawne i zostalibyśmy z prastarymi związkami frazeologicznymi oraz utartymi kolokacjami, a nasz język literacki w ogóle by się nie rozwijał. Wracając do wdechu – skoro bohater robi jeden taki wdech (aspekt dokonany), to nie można tego oddać jako „zaczął oddychać spazmatycznie” ani „spazmatycznie chwytał powietrze”. Tłumacza obowiązuje wierność wobec oryginału. „Zrobił spazmatyczny/rozedrgany wdech”, „spazmatycznie wciągnął powietrze/zaczerpnął powietrza” – to całkiem poprawne sformułowania i aspekt dokonany zostaje zachowany.

Z pozdrowieniami