Zaburzenie o nazwie pica
Szanowni Państwo,
zwracam się do państwa z pytaniem, jak (albo czy) należy odmieniać słowo pica oznaczające zaburzenie łaknienia polegające na jedzeniu substancji lub przedmiotów nieprzeznaczonych do jedzenia, a zagrażających pacjentowi (np. szklanki, widelce, duże ilości skrobi ziemniaczanej)? Spotkałem się z praktyką, w której c zamienia się na k i odmienia normalnie, ale formę picę też widziałem.
Z wyrazami szacunku,
Jakub Jędrusiak
Szanowny Panie,
nazwa pica oznaczająca zaburzenie polegające na jedzeniu przedmiotów niejadalnych (łaknienie spaczone) wywodzi się z łacińskiego słowa pica ('sroka'), a została wprowadzona do medycyny przez francuskiego chirurga Ambrose'a Parégo (żyjącego w XVI wieku). Z przeprowadzonej przeze mnie kwerendy wynika, że do polszczyzny nie została ona zaadaptowana pod względem fonetycznym – litera c jest w niej wymawiana jako [k]. Sprawia to, że w odmianie w tym przypadku gramatycznym (w dopełniaczu), w którym [k] się wymienia na [ki] należy zapisać literę k: piki. W pozostałych przypadkach pozostawiamy literę c: C. pice [wym. pice], B. picę [wym. pikę], N. picą [wym. piką], Ms. (o) pice [wym. pice].
Z pozdrowieniami