Czasownik zamiarować (będący gwarowym odpowiednikiem zamierzać) jest nieprzechodni, a zatem nie ma formy imiesłowu biernego. Z czasownikiem przechodnim mamy do czynienia wówczas, gdy wymaga on rzeczownika w bierniku (czytać książkę – czytana książka), a zamiarować łączy się z określeniem czasownikowym (zamiarował kupić, zamiarować ożenić się). Wskazany przez Panią (Pana?) zamierzać współcześnie także wymaga tylko czasownika (zamierzam wyjechać, zamierzał zmienić pracę), jednak miał też określenie rzeczownikowe w bierniku, co wynika z jego pierwotnego, etymologicznego znaczenia – zamierzyć – zamierzać początkowo odnosiło się do nakreślania, zaznaczania, wyznaczania – w wyniku mierzenia – jakiejś granicy, jakiegoś celu rozumianego fizycznie (Bóg, stwarzając świat, ziemię odział trawą i ziołami, od której potym wody odłączywszy, zamierzonemi ujął je brzegami – cytat ze Słownika języka polskiego pod red. J. Karłowicza, A.A. Kryńskiego, W. Niedźwiedzkiego, Warszawa 1900–1927, t. VIII, s. 176).