Zapis dialogu i narracji
Mam pytanie odnośnie zapisu dialogów. Mam wątpliwości co do poprawności fragmentu:
– Wasz świat niby jest totalnym przeciwieństwem naszego – Marcin zawiesił głos na chwilę – ale w rzeczywistości jest taki sam.
Jego autor posiłkuje się zasadą w poradniku Fantazmatów, ja natomiast nie spotkałem się z nią nigdzie indziej i do tej pory wydawało mi się, że „didaskalia” wtrącone w wypowiedź powinny być typu:
– Przestań narzekać – powiedział Marcin – i daj mi to wreszcie.
8.01.2019
8.01.2019
Dzień dobry.Mam pytanie odnośnie zapisu dialogów. Mam wątpliwości co do poprawności fragmentu:
– Wasz świat niby jest totalnym przeciwieństwem naszego – Marcin zawiesił głos na chwilę – ale w rzeczywistości jest taki sam.
Jego autor posiłkuje się zasadą w poradniku Fantazmatów, ja natomiast nie spotkałem się z nią nigdzie indziej i do tej pory wydawało mi się, że „didaskalia” wtrącone w wypowiedź powinny być typu:
– Przestań narzekać – powiedział Marcin – i daj mi to wreszcie.
Przywołana na początku pytania kwestia dialogowa wraz z narracją nie budzi zastrzeżeń. Mamy do czynienia z dialogiem w formie zdania złożonego, które zostało – na granicy członów – rozdzielone tekstem odautorskim. Szyk podmiotu i orzeczenia w tekście narracyjnym – bo rozumiem, że co do tego pytający ma wątpliwość – jest poprawny. Tylko w wypadku czasowników oznaczających mówienie mamy inwersję szyku, tzn. najpierw występuje verbum dicendi, a dopiero potem oznaczenie mówcy (np. jego imię), por.
– Przestań narzekać – powiedział Marcin – i daj mi to wreszcie.
Kiedy natomiast tekst narracyjny nie zawiera czasownika typu: powiedział, zapytał, rzekł, stwierdził itd., mamy szyk taki jak w zdaniu izolowanym, tzn. podmiot plus orzeczenie.
– Przestań narzekać – powiedział Marcin – i daj mi to wreszcie.
Kiedy natomiast tekst narracyjny nie zawiera czasownika typu: powiedział, zapytał, rzekł, stwierdził itd., mamy szyk taki jak w zdaniu izolowanym, tzn. podmiot plus orzeczenie.
Adam Wolański
