Zapis didaskaliów w dialogach
mam problem z zapisem didaskaliów w dialogach.
Z porady „Zapis partii dialogowych” wynika, że reguła kolejności podmiotu i orzeczenia jest sztywna „mamy szyk podmiot + orzeczenie” dla czasowników nie oznaczających mówienia.
Natomiast zetknąłem się z zapisami:
„Nieprawda – tupnął nogą Kaziuk” – Konwicki „Dziura w niebie”
„Jak ty sobie to wyobrażasz, Yennefer? – zmarszczył brwi Crach an Craite” – Sapkowski „Wieża Jaskółki”.
To błędy, czy wyjątki od reguły? I czemu małą literą?
26.04.2019
26.04.2019
Szanowni Państwo,mam problem z zapisem didaskaliów w dialogach.
Z porady „Zapis partii dialogowych” wynika, że reguła kolejności podmiotu i orzeczenia jest sztywna „mamy szyk podmiot + orzeczenie” dla czasowników nie oznaczających mówienia.
Natomiast zetknąłem się z zapisami:
„Nieprawda – tupnął nogą Kaziuk” – Konwicki „Dziura w niebie”
„Jak ty sobie to wyobrażasz, Yennefer? – zmarszczył brwi Crach an Craite” – Sapkowski „Wieża Jaskółki”.
To błędy, czy wyjątki od reguły? I czemu małą literą?
To niestety błędy redakcyjne. Pisarze dynamizują narrację poprzez opuszczanie czasowników oznaczających mówienie. Nie ma w tym niczego złego. Należy jednak pamiętać, że szyk wypowiedzeń z pozostałymi czasownikami jest właściwy dla zdań izolowanych, a więc podmiot + orzeczenie. No i należy pamiętać o wielkiej literze, por.
– Nieprawda – krzyknął Kaziuk i tupnął nogą.
→ – Nieprawda. – Kaziuk tupnął nogą.
– Jak ty sobie to wyobrażasz, Yennefer? – zapytał Crach an Craite i zmarszczył brwi.
→ – Jak ty sobie to wyobrażasz, Yennefer? – Crach an Craite zmarszczył brwi.
– Nieprawda – krzyknął Kaziuk i tupnął nogą.
→ – Nieprawda. – Kaziuk tupnął nogą.
– Jak ty sobie to wyobrażasz, Yennefer? – zapytał Crach an Craite i zmarszczył brwi.
→ – Jak ty sobie to wyobrażasz, Yennefer? – Crach an Craite zmarszczył brwi.
Adam Wolański
