Procesy wytwarzania i odbierania tekstów językowych mają w znacznej mierze charakter linearny i sekwencyjny. Nie ma zatem niczego dziwnego w tym, że w strukturze zdania wynik dwa do zera „przyklejony” jest – jak pisze Czytelnik – do „Niemiec”. Nie mamy bowiem wątpliwości, iż dwa odnosi się do Polski, a zero – do Niemiec.
Pismo ma charakter przestrzenny, lecz w tzw. tekście ciągłym niewiele może w takich sytuacjach pomóc. Interpunkcją także niewiele można zdziałać.
W przywołanych w pytaniu zapisach wytworzył się następujący uzus:

1. użycie myślnika w formie pauzy lub półpauzy ze spacjami, por.
   Polska — Niemcy 2:0
   lub
   Polska – Niemcy 2:0 (ewentualnie z odstępami wokół dwukropka, np. Polska – Niemcy 2: 0)
   
2. użycie półpauzy bez spacji, por. Polska–Niemcy 2:0 (Polska–Niemcy 2: 0).
   

Nie ma potrzeby mnożyć bytów ponad potrzebę i używać łącznika, myślnika i dwukropka, bo niczego te znaki pisarskie nie wnoszą ani w warstwie znaczeniowej, ani logicznej zapisu.