Zapisujemy odmianę wyrazów IntelliJ i Futu.re
Zauważyłam, że niektóre słowa angielskie, które bez żadnych problemów odmieniamy w mowie, na piśmie wydają się bardzo kłopotliwe zapisane w przypadku innym niż mianownik.
Przykładowo: "IntelliJ", ale o czym? "o IntelliJu?"
Albo, jeszcze bardziej frapujący "Futu.re" (tytuł książki, stąd potrzeba, by go odmieniać i nie tłumaczyć). "O Futu.re`ze"? "O Futu.rze"? Obie utworzone desperacko formy rażą.
Chciałabym zapytać jakie są poprawne formy? Jakimi zasadami kierujemy się je tworząc(poza unikaniem)?
Polszczyzna jest językiem fleksyjnym, dlatego wszelkie obce pożyczki leksykalne, które wpisują się w odpowiedni wzorzec deklinacyjny, należy co do zasady odmieniać. Przywołane w pytaniu wyrazy sprawiają kłopot nie tyle z samą odmianą, co z zapisem tejże odmiany. Wynika to z nietypowej struktury pisowniowej obu wyrazów (użycie wielkiej litery nie na początku nazwy, kropka wewnątrz nazwy itp.). Nazwę IntelliJ odmieniamy jak wyraz pospolity didżej, a tytuł Futu.re jak nazwisko Robespierre. Wzory zapisu odmiany w odniesieniu do obu zapożyczeń są następujące:
M. IntelliJ, Futu.re;
D. IntelliJa, Futu.re’a;
N. IntelliJem, Futu.re’em;
Ms. o IntelliJu, o Futu.rze.
