Język polski jest tak skonstruowany, że zdrobnić można niemal wszystko. Można sobie wyobrazić sytuację, w której powiemy Dziecko bawiło się dźwiżkiem, czołżkiem i pociążkiem (‘małym dźwigiem, małym czołgiem i małym pociągiem’). Jeśli więc zajdzie taka potrzeba, to i narty zdrobnimy – zdrobnieniem pierwszego stopnia będą nartki, a zdrobnieniem drugiego stopnia (czyli zdrobnieniem zdrobnienia) narteczki. Można sobie też wyobrazić, że ktoś ma potrzebę pieszczotliwego nazwania nart – powie wówczas nartusie lub nartunie. Wszystkie te formy będą poprawne, lecz (zapewne) okazjonalne.