Niektóre spójniki poprzedzamy przecinkiem (ściślej biorąc, odnosi się to do pewnych całostek składniowych wprowadzanych przez owe spójniki, a nie do spójników jako takich, tu jednak możemy ten szczegół zaniedbać). Nie stawiamy jednak przecinków po spójniku, nawet jeśli element pospójnikowy zasadniczo wymaga wydzielenia przecinkami jako wtrącenie partykułowe, rozbudowany okolicznik, imiesłowowy równoważnik zdania, wołacz itp. W takiej sytuacji lepiej z pierwszego przecinka zrezygnować (zależnie od konkretnej konstrukcji można pozostawić drugi albo też go pominąć), można też posłużyć się myślnikiem lub dwoma myślnikami, por.:

Chciałam postawić jeszcze kropkę, ale niestety nie było już miejsca.
Chciałam postawić jeszcze kropkę, ale niestety, nie było już miejsca.
Chciałam postawić jeszcze kropkę, ale niestety – nie było już miejsca.
Chciałam postawić jeszcze kropkę, ale – niestety – nie było już miejsca.