Apelatyw, określany także łacińskim terminem nomen appellativum, w słownikach wyrazów obcych definiowany jest jako rzeczownik będący nazwą całej klasy desygnatów, np. człowiek. Według tej definicji nazwa apelatywna jest synonimicznym określeniem rzeczownika pospolitego. W terminologii i pracach onomastycznych, poświęconych różnym kategoriom nazw własnych, znaczenie terminu apelatyw zostało rozszerzone. Jest on utożsamiany z wyrazami pospolitymi, najczęściej z rzeczownikiem, ale także z czasownikiem czy z leksemem przymiotnikowym. Mówiąc np. o nazwiskach odapelatywnych, pochodzących od przezwisk charakteryzujących, mamy na uwadze nazwy motywowane apelatywami rzeczownikowymi (Sarna: sarna, Wnęk: wnęk 'wnuk'), przymiotnikowymi (Chromy: chromy 'kulawy, kaleki', Czarny: czarny) czy czasownikowymi (Czekaj: czekać, Warzała: warzyć 'gotować'), które w wyniku kreacji metaforycznej, metonimicznej, rzadziej realistycznej nawiązywały do cech obiektu nominacji. Terminem apelatyw onimiczny określany jest wyraz zrekonstruowany z nazwy własnej.